Vet Smet
A. J. A. de Winter
Ik stond in de keuken met sodawater een
paar glazen te wassen. Wij zouden bezoek
krijgen en ik wilde een biertje schenken.
„Wat doe je daar nou?" vroeg mijn vrouw,
die verbaasd de keuken binnenkwam.
„Ik maak de bierglazen schoon", zei ik en
pakte een ander glas op.
„Bierglazen schoonmaken?" vroeg ze. „Die
stonden toch schoon in de kast?" Wat ver
tel je me nou!"
Ik wilde iets gaan vertellen over „bier-
schoon" enzovoort, maar ik bedacht me en
zei: „Natuurlijk stonden ze schoon in de
kast, maar het water liep er niet gelijkmatig
uit. Iets vettig en zo
„Vettig?" Ze begon een beetje boos te wor
den. Heeft u dat nou ook weieens als u
aan de glazenkast komt?
„Ja, vettig. Vet is de grootste vijand van je
bier", verklaarde ik.
„Luister nou esdie glazen heb ik gewas
sen, gewoon in het sop en daarna met een
schone doek, zo uit de kast, afgedroogd.
Waar komt dat vet vandaan, waar jij het
over hebt?"
„In de eerste plaats mag een bierglas nooit
in sop worden gewassen en in de tweede
plaats (het is een beetje gemeen, want mijn
vrouw heeft het land aan die eerste-en-
„Er klopt iets niet met de
bovengisting
tweede-plaats-betogen) kan je doek nog zo
schoon zijn, ja, zelfs nieuw, maar geheel
vetvrij is-ie nooit". Ik had mijn rede be
ëindigd en ook de glazen waren schoonhet
water liep er prachtig gelijkmatig uit.
Toen ging de bel, het boze gezicht van
mijn vrouw klaarde op en ze baastte zich
om te gaan opendoen. Even later stonden
twee vrouwen elkaar joelend te begroeten
en ik liep de keuken uit, mijn handen na-
drogend met mijn zakdoek, om mijn vriend
rustig en mannelijk, zoals een gastheer be
taamd, welkom te heten.
„Verbeeld ik het me of is je hand werkelijk
nat?" vroeg mijn vriend. Hij is een ware
vriend en mag mij dus onverbloemd de
waarheid zeggen en krasse vragen stellen.
Mijn vrouw lachte. „Ja, dat kan best zijn,
hij heeft net de glazen schoongemaakt".
„De glazen schoongemaakt?" herhaalde
mijn vriend terwijl wij de kamer binnen
gingen.
„Natuurlijk", zei mijn vrouw, „doe jij dat
dan nooit? Wij wilden jullie straks een
biertje aanbieden en dan moeten de glazen
goed schoon zijn. Sodawater en zo
Aanvankelijk lachte ik als de boer met de
kiespijn maar toen ik in de toon van mijn
vrouw geen spoor ironie ontdekte, drukte
mijn gelaat vanzelfsprekendheid uit. Maar
binnenin mij riep een stem: Wat zeg je
daarvan
Enfin, het is een leuke avond geworden.
Ik heb plezier gehad van mijn bierschone
glazen, want ik demonstreerde hoe je ook
met bier uit een fles een goede manchet
kunt krijgen
„Weet je, dat ik trots op je was vanavond?"
zei ik tot mijn vrouw, die de ene asbak in
de andere omkeerde. Ze hield er subiet
mee op.
„Trots? Vanavond alleen maar?"
„Nee, wel meer natuurlijk", verbeterde ik
haastig, „maar ik maak alleen maar melding
van de trots van vanavond omdat ik het zo
waardeerde dat je die geschiedenis van dat
glazen spoelen zo volkomen serieus door
vertelde".
