Toch bestaan de oude karavanen nog
schap hun zwart-geitenharen tenten
meestal familiekampjes met een paar gezin
nen te kunnen onderscheiden.
Een eigenaardige reeks kleine, zwarte kra
ters. Zo ziet althans volgens de teke
naars der strip-verhalen en andere „science
fiction" de maan eruit
Maar dan valt opeens het oog op een lange
streep: de olieleiding van de I.P.C., van
Kirkoek en Mosoel naar Baniyas aan de
Middellandse Zee.
Het lijkt weinig meer dan een potlood
streep, waar men de enorme belangrijkheid
voor het zo benauwend kwetsbaar geworden
West-Europa niet aan afziet.
We kruisen de pijpleiding, die in Noorde
lijke richting verdwijnt en al spoedig als
aandacht-trekker wordt opgevolgd door een
brede bundel sporen door de woestijn. De
duizenden jaren oude handelsweg tussen
Aleppo en Bagdad, vanouds belangrijke
markten op de grote Oost - West - route.
Een enkel stofwolkje slechts wijst op een
auto, die zijn baan trekt door het zand, dat
fijn en rul is als bloem. Wellicht één van
die zware 10-tons-trucks die in deze landen
de vrachtvaarders zijn geworden en steeds
meer het werk van de traditionele handels
karavanen overnemen. Nog kan men ze
tegenkomen, die stoeten van enkele tien
tallen beladen kamelen, traag en breed-
schommelend voortstappend door de hitte,
langs aloude smalle paden door de onaf
zienbare velden. Maar weldra worden ze, als
bij ons de paarden, te duur.
Dan verandert het landschap weer, wordt
vlakker en eentonigerhet stroomgebied van
de Euphraat. Een paar maal passeren we de
kronkelige rivier, die helemaal van de Zuid
grens van Turkije door al die droogte heen
zijn water naar de Perzische Golf brengt.
Dan opeens een groot, heel licht-blauw
meer: het Habbaniya-meer, al dicht bij Bag
dad.
Het vliegtuig mindert geleidelijk hoogte en
het landschap vertoont steeds meer tekenen
van bewoningbebouwde velden, palm-
tuinen, een spoorlijn, kanalen, militaire
vliegvelden en tenslotte een grauw-gore
vlek, doorsneden door een brede gele rivier
Bagdad.
De stad zelf viel tegen. Er is haast niets
meer over van de glorie uit de tijd der
Khaliefen. Een grauwe, beter, rommel-stad.
Maar ons bier smaakte ook daar bijzonder
goed, vooral des avonds op het tuinterras
achter het hotel, als eindelijk de zon als een
enorme rode bal was weggezakt achter de
huizen aan de overzijde van de Tigris.
14
