4
AMSTEL-ECHO
DE GEPENSIONNEERDEN NAAR BUITEN
2 Juli 1952, een dag om nooit te vergeten
Reeds lang voor het aangekondigde uur van ver
zamelen, stonden al heel wat oud-gedienden met
hun resp. vrouwen voor de ingang van ons Hoofd
kantoor de kansen van het weer te bespreken. En
het weer was goed. De voorspellingen van de
vorige dag werden bewaarheid en er stond ons
dus een heerlijke dag te wachten. Toen dan ook
om plm. 8.30 uur het sein tot vertrek werd ge
geven waren zeven prachtige autobussen met niet
minder dan 227 deelnemers en deelneemsters „be
mand Het vertrek had plaats in tegenwoordig
heid van onze directeur Jhr. Six, echter niet, dan
nadat een lieftallige jongedame de nodige „snoep"
aan boord had gebracht en wij allen waren voor
zien van een fraaie anjer, mitsgaders een heerlijke
sigaar. Heerlijk gezeten en leunend in de zachte
kussens, reden we onder het fraaiste weer dat
men zich denken kan de Meer in, over Diemen,
Muiden, waar wij aan onze linkerhand duidelijk
het fort Pampus konden waarnemen, Bussum, via
Jan Tabak, Laren (kamp) naar Baarn, langs het
Paleis van H.M. de Koningin, waar de Koninklijke
Standaard woei in de top, ten teken dat H.M. in
het paleis vertoefde.
We zien het prachtige landgoed van de vroegere
minister van financiën Jhr. de Geer, gaan vervol
gens langs Den Dolder, Huis ter Heide naar Drie
bergen, waar wij het complex zien van de wereld
beroemde Gero-fabrieken, Doorn, Leersum en pas
seren het beroemde kasteel van Amerongen. Zo
naderen wij Eist, zien ter zijde van de weg akkers
met tabaksaanplantingen, rijden langs roggebrood-
fabrieken en kijken dan plotseling neer op Vader
Rijn, die met dat heerlijke weer zo kalm voort
kabbelt.
Denkt U niet dat alles zo droog passeert als hier
wordt weergegeven. Nee, daarvoor zorgde met
milde hand uitgereikte versnaperingen en rook
gerei. Onderwijl liet de radio prettige muziek
horen, o.a. „wie zal dat betalen" en „het gaat al
lemaal om de ping-ping-ping", welke liederen uit
de aard der zaak uit volle borst werden meege
zongen, afgewisseld met explicaties van onze
chauffeur, die zich bij het vertrek had voorgesteld
met een „Goeden morgen, Dames en Heren. Tot
U spreekt Evert, Uw chauffeur en wenst U een
prettige dag."
Nu, daaraan heeft het niet ontbroken. We be
reikten nu het eerste doel van onze tocht: Ouwe
hand s Dierenpark. De auto's werden geparkeerd
en we stapten uit, iets dat een betrekkelijk snel
verloop had, wanneer we in aanmerking nemen
de verschillende stokouden (excuseer de uitdruk
king) die echter jong van harte bleken, gezien het
optimisme, waarmede zij alles tegemoet traden.
U voelt wel, dat een en ander een ware invasie
betekende: zo'n paar honderd Amstel-leden in
Ouwehand's Dierenpark.
Alles zocht een zitje om de heerlijke koffie tot zich
te nemen, die tegelijk met een stuk taart van ge
weldige afmeting werd geserveerd. Nu met dat
stuk taart wisten de meesten wel raad.
Door de leiding van de tocht werd nu bekend
gemaakt dat een ieder vrij was te gaan wandelen
en de dierentuin kon bezichtigen. We moesten
echter zorgen om 1 uur weer bij de bussen aan
wezig te zijn. Zo begaven de verschillende reeds
intuïtief gevormde groepjes zich op weg en ge
beurde het, dat de groepen elkaar onder het wan
delen tegenkwamen, dan begroette men elkaar met
„Het bier is weer best!"
Wat te vertellen over de dierentuin? De olifanten,
die met hun lange slurf diverse snoepjes verschalk
ten, de wasbeertjes, die zo lekker kunnen bedelen,
trokken natuurlijk veel aandacht. Maar waar treft
men de meeste belangstelling? Natuurlijk bij de
apen. Daar was het een komen en gaan en menige
olijkerd beweerde, dat het meer op familiebezoek
leek! Ook het aquarium was zeer de moeite waard.
De tijd verstreek echter snel en om 1 uur was het
weer aantreden bij de bussen waar natuurlijk appèl
gehouden werd. En aangezien niemand in de tuin
was achtergehouden, werd weer gestart. De nu
volgende route was wel zeer fraai. Wageningen
met zijn grote complex van de Landbouw Hoge
school met proeftuinen, laboratoria enz. Nu pas
seren wij Hotel de Wereld, waar in 1945 de Duit
sers de capitulatie-voorwaarden accepteerden en
zich overwonnen verklaarden. Dit feit is voor het
nageslacht vereeuwigd door het aanbrengen van
een steen in de gevel van het hotel alsmede door
een gedenkteken.
Wij passeren Belvédère, en gaan door Renkum,
waar wij de grote papierfabrieken zien van Van
Gelder Zn., vervolgens langs Heelsum, waar wij
opmerkzaam worden gemaakt op een zeer aardige
verzameling ouderwetse boerenwagens.
We bevinden ons thans op historische grond, nl.
daar waar de onversaagde parachutisten van het
Osborne-Regiment werden neergelaten in een po-
ging ons dierbaar land van de gehate Duitsers te
bevrijden. Het mocht echter niet zo zijn en de
meesten hunner sneuvelden. In Oosterbeek is als
dank voor hun betoonde moed een prachtig ge
denkteken opgericht. En dan Arnhem. De meest
omstreden en vernielde stad in die periode en waar
wij de kogelgaten nog in de muren zien. Zo arri
veren wij aan het tweede doel van onze tocht:
Hotel „Hovi", waar lange gedekte tafels gereed
staan voor het gebruiken van een warme lunch,
doch allereerst werd een heerlijk glas Amstelbier
verschalkt, want door de stralende zon hadden wij
een pracht van een dorst gekregen. Nou ja, U be
grijpt, het ging er in alsnu ja, vult U zelf
maar in.
