AMSTEL-ECHO
7
GESPREK IN HET PLANTSOENTJE
Maatregelen, die gemeenschap en bedrijf veel geld
kosten. Nu verwacht niemand geen staat en
geen bedrijf dat de werknemers van dankbaar
heid op de knieën vallen. Maarnu kom ik weer
op mijn zoons terug. Als ik ze zo eens van vroeger
vertel, lachen ze me uit. Ze geloven, dat ik over
drijf, dat ik fantaseer. En daarom geloof ik, dat bij
al het prachtige de sociale verzorging ook een ge
vaar in zich heeft. Misschien zie ik het op mijn
oude dag te scherp, maar ik geloof, dat er voor
sómmige mensen het gevaar in zit. dat zij, wat ik
noem, sociaal zorgeloos worden. Iemand, die om
de haverklap bij de dokter zit, omdat hij toch ver
zekerd is en een bezoek meer of minder hem niets
extra's kost, is sociaal zorgeloos. Wie bij het min
ste hoofdpijntje in bed gaat liggen, is zorgeloos.
Wie zich in schulden steekt, zonder er bij na te
denken, in de verwachting, dat de sociale afdeling
wel in zal springen, is onverantwoordelijk. Zo zijn
er tal van gevallen, die getuigen van een sociale
zorgeloosheid. De mensen realiseren zich dan niet,
dat zij misbruik maken van prachtige maatregelen,
die om hun bestwil genomen zijn. En door zo te
doen, benadelen zij anderen. Door telkens node
loos de tijd van de dokter op te eisen, die hij beter
voor ernstige gevallen zou kunnen gebruiken. Door
het bedrijf als het ware te bestelen. Door niet te
beseffen, dat zij de sociale zorg in gevaar brengen.
En daar kan ik me soms boos over maken. Want
toen al die mooie maatregelen nog niet bestonden,
moesten we er óók komen. En dat ging. Het lukte
de een niet zo goed als de ander, dat is waar,
maar ieder was tenminste zelf daarvoor verant
woordelijk en wie er de kantjes afliep, moest zelf
de gevolgen dragen. En daar ontbreekt het van
daag de dag nog wel eens aan!"
Het oude heertje zweeg. Hij had er een hoogrood
kleurtje van gekregen. Kennelijk was hij niet ge
wend zoveel en zo ernstig te praten. Toen stond
hij statig op, groette met een hoofdknikje en
kuierde bedachtzaam weg. Hij liet me zelfs de tijd
niet voor een weerwoord. Ik had dat verhaal niet
achter hem gezocht. Maar viel er zo heel veel voor
me te zeggen?
Dat^e fPspsOtdho-dk
BJB.d.A.-NIEUWS
Voor B.B.d.A I is de competitie 1951 1952 vrij
wel ten einde en voor dat elftal staan thans de
bekerwedstrijden op het programma. Het spelen in
de 2de klasse heeft ons geleerd, dat er niet alleen
op papier een 1ste, een 2de en een 3de klasse is,
doch dat er ook bij het spelen wel degelijk van
klasse-verschil sprake is. Niet dat B.B.d.A. I zich
niet heeft kunnen handhaven, integendeel, van
degraderen is geen sprake, doch het spelen in de
2de klasse eist meer vaardigheid en concentratie
en dit seizoen heeft het grote nut gehad dat men
zich in dit milieu heeft kunnen aanpassen. Onze
hoop gaan wij nu weer op het komend seizoen
vestigen.
B.B.d.A. II heeft zijn ups en downs. De nederlaag
tegen A.G.T. III was een teleurstelling, doch de
overwinning op V.E.C.O. II daarentegen een pret
tige verrassing. Wij willen en kunnen niet op het
verdere verloop van de huidige competitie vooruit
lopen, doch, wat zijn uiteindelijke plaats op de
ranglijst betreft, we denken dit elftal toch wel een
eervolle plaats toe. Overigens zal de tijd ons dit
leren!
Wat betreft de gespeelde wedstrijden volgen hier
onder nog enige verslagen.
(Vervolg van pag. 2)
DE AMSTEL OP DE
OETELDONKSE CARNAVAL
Tijdens de Carnavalsdagen was de Am-
stel Brouwerij wel op bijzonder opvallen
de wijze in Den Bosch voor die dagen
herdoopt in Oeteldonk vertegenwoor
digd. Onze bekende spanwagen met de
beide prachtige Belgische paarden, Prins
en Bernard, en gereden door koetsier
Hesseling, bezorgde op die dagen het
bier bij de afnemers van onze agent Ol-
deraan. Volgens de heer Olderaan oogst
te deze wagen met zijn schitterende span
paarden veel succes bij de in feestvreug
de verkerende Oeteldonkers en het op
treden mag dan ook als een zeer ge
slaagde reclame worden beschouwd. Hier
zien we onze wagen voor het Bossche
Stadhuis.
