4
AMSTEL-ECHO
met gouden strepen, maar zoals ik hem ken en hem
voor LI beschrijf, zo w a s hij. In een manchester
pak en als hoofddeksel een alpino. Hij leerde ons,
dat eenvoud de mens siert. Hij gaf ons hoop wan
neer wij de moed lieten zakken. Hij was voor ons
als een vader in de jaren dat we werden voortge
dreven, onmachtig tegenover dat wat we niet wil
den en dat oorlog is. Ons schip was de „Aagte-
kerk en maakte deel uit van de invasievloot. In
het kort zal ik hem U beschrijven, voornamelijk
zijn eigenschappen, want van een held willen we
alles weten.
Wat waren zijn liefhebberijen? Vissen deed hij
graag en het gebeurde wel eens, dat hij de lijn
van zijn werphengel over boord wierp, de hengel
ergens aan vast maakte en een kop koffie ging
drinken. Op zo'n keer waren wij de reling aan het
schilderen. Als de maan haalden wij de lijn in en
bonden er een rolmops aan. Toen hij terugkwam
stonden we natuurlijk ijverig te schilderen. Hij
haalde^de hengel in enlachte zich wild!
..Stuur zei hij, ,,dat hebben die schilders geflikt".
We hoefden gelukkig niet op het matje te komen,
want als het zover kwam, dan was je nog niet ja
rig. Maar een goede mop wist hij te waarderen.
Hij was een kerel uit één stuk. Op zijn tijd dronk
hij zijn glaasje bier en nu U dit weet, behoef ik U
eigenlijk niets meer te vertellen.
Hij was eenvoudig. Als we hem zagen in een of
andere havenplaats, dan kwam hij naar ons toe
en zei: Samen hebben wij gevochten, samen drin
ken we een borrel". En toch dwong deze figuur
eerbied af, niet alleen omdat hij gezagvoerder was,
maar om het warm kloppend hart, dat deze man
bezat. En mij viel de eer te beurt te mogen varen
onder zijn commando.
Wij hadden eens een zeekapitein,
Zijn daden groot, zijn naam Romijn.
En daar waar de dood loerde
Was hij 't die het commando voerde.
Die stoere Zeeuw, een eenvoudig mens,
Had net als wij één enk'le wens:
Te varen met de vlag in top,
Want Holland was zijn harteklop.
Hoort, daar nadert een vijandig eskadron,
De zilv'ren vleugels glanzen in de zon.
Dan klinkt zijn commando: Opent 't vuur!
Wij weten, hier slaat een stervensuur.
Een voltreffer slaat op het middendek
Onze lading: benzine. Het vuur maakte ons gek.
Maar geschroeid door vlammen kwam hij heen,
Romijn liet zijn mannen niet alleen.
Vele zonen van het Neerlandse volk,
Vonden de dood in woedende kolk.
Voor hen brak het uur der bevrijding aan,
Want een Hoger Commando riep hun naam.
Ik zag Holland terug, kwam weer in 't gareel,
Mij viel een beter lot ten deel.
Maar er komt geen dag en er gaat geen uur,
Of ik zie zijn gelaat, geschonden door vuur.
L. v. d. B.
ONZE VACANTIE - OPSTELWEDSTRIJD
U KUNT HET GELOVEN OF NIET!
Het geknal van 10 donderbussen, het geloei van
sirenes en het gehuil van een troep hongerige wol
ven, dit alles tesamen kon onmogelijk het geluid
overstemmen, waardoor op een ochtend in het
voorjaar een deel van het westen van onze stad
werd opgeschrikt. Deze helse herrie werd n.l. ver
oorzaakt door een Ford, dewelke wij, en dat zijn,
ik zal maar schrijven Toon en Kees, een dag in
bruikleen kregen van de vader van één onzer col
lega s. Wij gingen een dagje uit vissen en spraken
af van eh 's morgens 3 uur, zorg dat je klaar bent,
dat je spullen in orde zijn als ik met de wagen
voorkom enz. enz. Liefhebber dat ik ben van de
vissport zat ik dan ook de volgende morgen op de
afgesproken tijd gepakt en gezakt klaar. Ik ver
zeker U, dat de spullen in orde waren, maar om
op papier vast te leggen hoe dat in orde was ge
komen, daarvoor alleen zijn al een 400 woorden
nodig. Het werd echter 5 uur, alvorens de buurt
die ik bewoon door het bovenbeschreven lawaai
werd opgeschrikt. Toen ik beneden kwam en Toon
al m n spulletjes zag, mompelde hij zoiets als be
vrachting vah de Wdlem Barendsz en teveel voor
de Ford en wees met een blik van „lees dat eerst
maar even" naar de voorruit van de auto, waarop
de eigenaar terwille van ons een papier had ge
plakt met zo'n 20 aanwijzingen inzake de nukken
van de Ford. Nu ben ik een leek op het terrein van
auto s en de wijze daarop hij tot rijden gebracht
moet worden, maar toen ik het een en ander had
doorgelezen, begreep ik wel dat in zo'ii staat de
wagen niet door de fabriek was afgeleverd. De
binnenbanden konden elk ogenblik de geest ge
ven (wij moesten dan maar nieuwe kopen, dat zou
dan wel weer verrekend worden), de richtingaan-
1'i'i**
Dc nieuwe Augtekerk
„Holland leefl weer, Holland mtreefi weer
