AMSTEL-ECHO
11
EXREB.
31 DECEMBER 1951: VETERANEN-VOETBAL
kon laven en die voorts weder werd gevuld met muziek en
zang door band en sisters.
Vervolgens volgde voor het kampioens-team wellicht het
hoogtepunt van de avond, nl. de huldiging. Nadat de voor
zitter 14 leden van het team (2 waren er afwezig) in alpha-
betische volgorde op het toneel had geroepen, waarbij bij
elke naam een luid applaus uit de zaal opklonk, werd de
'Heer Mr. Bossard uitgenodigd het toneel te beklimmen om
de huldiging te verrichten, waaraan deze spontaan gevolg
gaf. In zijn toespraak zette de Heer Bossard in de hem eigen
humoristische bewoordingen uiteen, dat een vereniging niets
kan doen, zelfs geen kampioenschap kan behalen, zonder de
aanwezigheid van bestuurders, waarbij enkele bestuursleden
en ex-bestuursleden in het zonnetje werden gezet. Hierna
kregen de kampioenen de waarderende woorden, die hun
toekwamen en vergezeld van deze woorden ging voor elke
„kampioen" een dassenclips in clubkleuren en de initialen
B.B.d.A.-1951 ter herinnering aan het in dat jaar behaalde
kampioenschap. Hiermede was deze huldiging afgelopen, doch
er zou nog een „huldiging" volgen en wel, zoals werd aan
gekondigd, van een persoon, die niet tot het kampioens-team
behoorde en misschien zelfs nog nimmer tegen een bal heeft
getrapt, nl. van Mej. Willy Wouters. Geheel onvoorbereid
werd zij op het toneel ontboden en nadat zij, voorzien van
een bouquet met linten in de B.B.d.A.-kleuren, een daverend
applaus over haar heen had laten gaan, sprak de voorzitter
hartelijke woorden van dank voor de vele uren en vrije uren,
die zij aan het B.B.d.A.-werk heeft besteed. Als houdbaar
bewijs van dank werd haar een lepeltje met B.B.d.A.-motief
en inscriptie „B.B.d.A.-1951" overhandigd. En wederom
volgde een enthousiast applaus.
Na deze huldiging beklom de Heer E. v. d. Horst, voorzitter
van de billardvereniging „Amstel Brouwerij", het toneel. Hij
wenste B.B.d.A. geluk met het behaalde kampioenschap en
haar 10-jarig bestaan en deelde mede tot de ontdekking ge
komen te zijn dat, niettegenstaande het 10-jarig bestaan, er
toch bij het bestuur nog wel iets ontbrak bij het geven van
leiding. En hij bewees dit door een fraaie coromandel houten
voorzittershamer met bijpassend houten kistje aan de voor
zitter van B.B.d.A. te overhandigen, welke kamer de inscriptie
draagt „Vv. B.B.d.A. 19411951, aangeboden door de bil-
lardver. Amstelbrouwerij". De Heer v. d. Horst werd met
enige toepasselijke woorden hartelijk dank gebracht voor dit
inderdaad fraaie geschenk!
Nog was niet de beurt aan het cabaretgezelschap, want ook
in de B.B.d.A.-gelederen schuilde een „artist", nl. de aan
voerder van B.B.d.A. I, de Heer J. L. van Leeuwen. Deze
had het gehele competitie-verloop van 19501951 op rijm
gezet op de melodie, waarvan het refrein luidt: „Hup, Hol
land, hup". Het dient gezegd, dat geen van de aanwezigen
zich bij het zingen van dat bekende refrein onbetuigd liet,
doch een enkele keer zagen we onze aanvoerder zijn hoofd
schudden, en wel wanneer bij het refrein niet zijn woorden
doch de oorspronkelijke woorden werd gezongen. Doch dat
mocht het aantal decibels niet verminderen en een ieder was
kennelijk aangenaam verrast die bekende melodie in (ge
broken) B.B.d.A.-verband te kunnen meegalmen.
Nu kon dan het cabaretprogramma weder vervolgd worden,
bij welk derde optreden de Napolitaanse zanger, onze „Olga
Lowina", alsmede de schetsen „Moderne vrouwen" en „De
rechtspraak' het meeste succes oogstten. Tussen twee van
deze scènes moest afscheid worden genomen van de vier
Meteor-Sisters" wegens het woonachtig zijn buiten Amster
dam en hun werd hartelijk dank gebracht voor hun wel
luidende zang en elk van hen werd in de bloemetjes gezet.
Om 23.45 uur kwam het eind van het cabaretprogramma,
Alle artisten werden door de voorzitter van B.B.d.A. op het
toneel ontboden en de Heer van Doornik en de zijnen werden
in sympathieke bewoordingen bedankt voor hun aandeel in
het welslagen van de avond, waarna aan de 3 dames van
het gezelschap ieder een bouquet herfstasters werd over
handigd.
Om omstreeks het middernachtelijk uur werd dan wederom
„het woord" gegeven aan de band, die alle aanwezigen op
prima dansmuziek vergastte en vele paren er toe bracht de
tegelvloer vóór de ingang van de Ontvangkelder voor een
wijle te gaan bevolken, terwijl het buffet op volle toeren
werkte.
Het was 2 uur Zondagmorgen toen de voorzitter van B.B.d.A.
het podium beklom om het eind van het feest aan te kondigen.
Uit het geroep van „3 uur" en „4 uur" kon worden opge
maakt, dat velen een verlenging op prijs zouden stellen, doch
hierop kon niet worden ingegaan. Hartelijke woorden van
appreciatie en dank werden geuit tegenover de bandleider,
de Heer Marchel en zijn mensen en na overhandiging aan
ieder van hen van een doosje cigaretten, werd door de voor
zitter besloten met de wens van een voorspoedig en gelukkig
Nieuwjaar voor alle aanwezigen en hun gezinsleden en een
succesvol Nieuwjaar voor B.B.d.A.
Kennelijk in de beste stemming verdwenen vervolgens alle
B.B.d.A.-ers in het nachtelijk duister!
Nu, daar kwamen ze dan op Oudejaarsdag het veld opstrom-
pelen, de Amstel-oudjes, om de sportieve strijd aan te binden
tegen de Livro-veteranen. De scheidsrechter was- ook al een
veteraan en een „oude rot" in het vak, nl. onze Arie Post.
die de fluit met soepelheid en ook met overleg heeft ge
hanteerd. Vandaar dat de wedstrijd in een gelijk spel ein
digde (33); voelt U 'm
Wij zouden hen en ook U te kort doen, indien wij de namen
van de stoutmoedigen niet even op U loslieten en hier zijn
dan degenen, die op die Maandagmiddag willens en wetens
hun benen (zij het met enige moeite) in een voor hen abnor
maal hoog tempo hebben la-ten „scharnieren". De achter
hoede werd gevormd door keeper Aartse Tuyn en de beide
backs Beekman en J. H. van Leeuwen. Speciaal onze keeper
heeft wonderen verricht in zijn doel, maar als het zo te pas
kwam, stormde hij ook uit zijn doel en als hij dan bij zijn
pogingen de bal te bemachtigen één van zijn stevige lede
maten in des tegenstanders ingewanden plantte, moest onze
tegenpartij dat maar voor lief nemen. Dat onze geachte tegen
standers overigens een doelpunt maakten door een boogbal
vlak onder de lat op hem af te vuren, mag op zijn zachtst
uitgedrukt „flauw" genoemd worden! Beekman was een
waardig aanvoerder, enthousiast en trapvast. Als hij met
een machtige zwaai van één van zijn forse onderdanen het
terrein zuiverde, dan ging er telkenmale een zucht van ver
lichting door de gehele achterhoede. De andere back H.
van Leeuwen was nog steeds de technicus, de goochelaar
op de vierkante meter, waaruit hij, het moet gezegd, meestal
niet vandaan kwam. Beschouwen we voorts even de midden
linie met Nieuwendijk, v. d. Berg en Spel. Nieuwendijk, niet
gehinderd door „scheuten", speelde frarfk en vrij en lepelde
met zijn „maat 48" de bal uit alle mogelijke standen naar
voren en smaakte het genoegen, na tegen het einde in dc
voorhoede te zijn terecht gekomen, de gelijkmaker te scoren.
Hierbij kwam de bal na het passeren van de doellijn tegen
het net (dat was gewoon) en hing van Leeuwen (tegen het
eind ook al in de voorhoede) na het passeren van de doellijn
ook in het net (dat was ongewoon)!
Spil v. d. Berg had kennelijk plezier. Deels kwam dit door
het partijtje voetbal, maar deels zeker ook door het feit, dat
hij, in khaki-sportbroekje spelend, op non-actieve momenten
Zijn handen diep in zijn zakken kon steken. Dat hij die handen
er uit kon krijgen, als hij in actie moest komen, heeft spelers
en toeschouwers wel eens verbaasd! Overigens kon onze spil
het nog wel! De derde man in de middenlinie Spel was één
en al bedrijvigheid, rende van achteren naar voren, moest
bij een afgeslagen aanval dan weer op tijd terug, had dan
te veel „lucht" in de aanval gelegd en moest dan wel eens
verstek laten gaan. Hetgeen begrijpelijk was; hij is per saldo
ook geen 18 meer!
De voorhoede bestond uit de volgende sportievelingen, nl.
Schermelé, E. Meyer. Grande, H. Snel en Kooyman. Scher-
melé, de enige nog actieve speler, kennen wij wel; enthousiast,
volhouden tot het uiterste en een heel enkele keer nog snel
ook (maar niet te lang). E. Meyer, de senior onder de
