ICeM-cz^-jrlka en m'yn
de bewoonde wereld
AMSTEL-ECHO
7
tot Accra, waar de schepen op de rede blijven lig
gen en de goederen door middel van kleine ,,surf
boats aan de wal worden gebracht.
Het vrouwelijke deel der bevolking gaat wel enigs
zins anders gekleed dan op de Goudkust; zij ver
schilt daarvan in zoverre; dat vele kleurige doeken
om het hoofd hebben gebonden. Ook hier is het de
vrouw die meestal de lasten draagt. Des morgens
vroeg zag ik ze naar de waterpomp komen, die
vlak bij mijn hotel in het midden der stad is op
gesteld; op het hoofd dragen zij dan de emmers
of kruiken, terwijl op haar rug een klein kind hangt
te bengelen, gebonden in een doek.
Als geheel maakte Lagos op mij een meer moderne
indruk dan de steden op de Goudkust; naast ar
moedige krotten zijn behoorlijke panden opgetrok
ken en wanneer men een bezoek brengt aan de
Kingsway Stores van de United Africa Company
kan men zich in de Bijenkorf, Selfridge s, Macy's
of welk ander groot warenhuis ter wereld wanen,
zij het alleen dat de bezoekers daar van een ander
soort zijn dan in de Westerse wereld.
Ik schreef reeds dat hier een behoorlijke haven
aanwezig is; de schepen, waaronder natuurlijk die
der HollandWest-Afrika Lijn, komen aan de
.Marina aan, zijnde de kade grenzende vlak aan
het centrum der stad. Tijdens mijn verblijf te La
gos was een der „stroom "boten van de H.W.A.L.
in de haven en ik vond op een avond gelegenheid
daar met de hofmeester een praatje te maken. Be
halve de club moet U er 's avonds niet veel vertier
zoeken; er zijn wel enkele bioscopen, waar men in
de open lucht nu niet bepaald van dc laatste films
kan genieten; meestal zaten we 's avonds op de
binnenplaats van ons hotel inderdaad de minst
warme plaats en brachten daar met andere
hotelgasten de avonduren door.
Ik herinner me dat we eens op een Zaterdagavond
naar een negerdanstent zijn gegaan; toevalliger
wijze ontmoetten we bij een onzer cliënten de ex
ploitant van deze danstent, die een grote bier-
koper is en juist concurrentie-bier kwam bestellen,
hetgeen voor mij natuurlijk aanleiding was hem
voor ons merk te interesseren. Wij spraken toen
af dat we hem eens zouden komen opzoeken en hoe
wel mijn Engelse vriend eigenlijk minder voor dit
bezoek voelde, gingen we er op die bewuste avond
zo tegen 12 uur toch maar een kijkje nemen. Er
zat een negerband van tien man te spelen en ik
geloof dat speciaal de jongeren onder de Amstel-
Echo-lezers die muziek wel gewaardeerd zouden
hebben. Loslopende negerinnen, sommige in zeker
niet onaardige toiletten gekleed, lonkten ons zo
nu en dan toe, doch het is nu eenmaal geen „bon
ton onder Engelsen om daar met native vrouwen
te dansen, zodat ik me maar aan die gewoonte heb
gehouden en onder het genot van Amstelbier in
gezelschap van de exploitant me tevreden stelde
met naar het gejazz enz. te kijken!
Ik wil mijn artikel niet te lang maken en zal dus
maar niet verder uitweiden over mijn vlucht van
Lagos naar Port Harcourt en terug. Wel wil ik hier
vermelden, dat naast de B.O.A.C. de vliegdiensten
onderhouden worden door de West African Air
ways, welke maatschappij over kleine twee-mo-
torige „Dove toestellen de beschikking heeft.
Vliegende in deze kleine aardige toestelletjes met
accommodatie voor maximaal 8 personen, voelt
men zich veel meer één met het luchtruim dan in
die grote verkeersvogels. Het stijg vermogen is be
perkt en men ziet duidelijk dat de piloot zo af en
toe moet trachten grote donkere wolken te vermij
den. Natuurlijk is zulks niet altijd mogelijk en toen
we dikke regenwolken moesten doorkruisen, wer
den we door het remous wel eens flink heen en
weer geschud. Zeer mooi is het kleine uit twee
grasbanen bestaande en in het oerwoud uitgekapte
te vliegveld; het ligt te midden van een prachtige
natuur, omzoomd door palmen en ander geboomte.
Met mijn bezoek aan Port Harcourt en daarna
weer aan Lagos, Apapa en Accra was mijn reis
plan afgewerkt en vloog ik weer huiswaarts lanqs
dezelfde route die ik op mijn uitreis volgde. Een
verblijf van een dag te Kano stelde mij in staat
nog weer even enkele relaties de hand te drukken
en een tweede en laatste bezoek aan de ommuurde
„city" te brengen. Met het K.L.M. lijntoestel Jo
hannesburgAmsterdam vertrok ik op 17 Novem
ber 1950 via Rome naar Amsterdam.
Met veel genoegen denk ik nog aan die vlucht te
rug, hoewel ik me door een nieuwe opkomende
malaria-aanval reeds niet al te prettig voelde. Over
Sicilië vliegende zagen we in het ochtendgloren in
de verte aan stuurboord het silhouet van de Etna,
die enkele weken later weer zoveel verwoesting
zou stichten. Doch het meest fantastisch gezicht
boden wel de Zwitserse Alpen. Het was omstreeks
half elf des morgens dat deze in de verte opdoem
den; het was een wolkenloze hemel en het weer
was zó helder, dat vrijwel alle bekende toppen te
onderscheiden waren: Gotthard. Matterhorn,
Nigeria. Transport van palmwijn
