yn
terugkeer naar
6
AMSTEL-ECHO
In de vorige Amstel-Echo schreef ik reeds, dat
ons verblijf in het muskieten-rijke Kumasi sléchts
kort duurde, doch voor we ons op weg begaven
naar Sekondi-Takoradi, hadden we nog een ont
moeting met de zoon van de heer v. d. Bergh, onze
agent te Tiel, die in Kumasi een limonadefabriek
leidt en zich buiten de stad. waar zijn huis temid
den van de mooie natuur staat, wel op zijn gemak
gevoelde!
Van Kumasi reden we naar Sekondi-Takoradi,
welke twee plaatsen, aan de kust gelegen, vrijwel
aan elkaar zijn gebouwd en zich steeds verder uit
breiden. Het landschap onderweg geeft hetzelfde
beeld te zien als op onze route van Accra naar
Kumasi, zodat ik hierover niet behoef uit te wei
den, doch U zou willen verwijzen naar de in dit
nummer opgenomen afbeelding. Onderweg kwa
men we nog een begrafenisstoet tegen; de deel
nemers waren reeds tamelijk luidruchtig en men
vertelde mij. dat de familie en kennissen, nadat de
plechtigheid is afgelopen, de gewoonte hebben
hun verdriet te „verdrinken" en dan hun ingeto
genheid, voorzover daarvan tijdens de begrafenis
sprake mocht zijn, geheel verliezen.
Gelukkig troffen we in Takoradi een betere lo-
geergelegenheid aan dan te Kumasi. Het Rest-
house, vlak aan de kust gelegen, was in zijn geheel
van muskietengaas voorzien, zodat een klamboe
niet nodig was. Het stadsleven in Sekondi-Tako
radi was hier gelijk aan dat te Accra, hoewel men
hier alsmede in Kumasi reeds voorbereidingen trof
voor de verkiezingen, welke in het begin van 1951
zouden plaats vinden. Over verschillende straten
waren spandoeken aangebracht en ook op de we
gen waren teksten gekalkt als „Vote C.P.P."
(Convention People's Party), de nationalistische
beweging, welke sterk verbreid schijnt te zijn. Hier
ziet U, evenals elders, b.v. meer ontwikkelde in
boorlingen. van een schrijfmachine voorzien, die
zich een plaatsje hebben verzekerd voor het post
kantoor dan wel op de markt, en daar tegen ver
goeding brieven typen voor diegenen, die zelf niet
kunnen schrijven.
Na beëindiging der werkzaamheden te Takoradi
gingen we langs de kustweg weer via Elmina,
Cape Coast, Saltpond, Nswam (spreek uit En-
swem) terug naar Accra. Wellicht door de kli
maatwisseling en vermoeienissen dezer reis voelde
ik mij op de terugweg niet 100% fit en toen ik mij
de dag na terugkeer te Accra loom en koortsig
voelde, raadde mijn reisgenoot mij aan even een
dokter te raadplegen. Anderen adviseerden mij
maar wat whiskey in te nemen, doch ik volgde
het eerste advies maar op en een onderzoek in het
Ridge Hospital wees uit, dat ik door een muskiet
was gestoken en opname wegens malaria nood
zakelijk was. Natuurlijk was zulks geen prettige
gewaarwording, doch ik meende geen moment te
moeten wachten om een kuur te ondergaan. Men
gaf mij in het ziekenhuis een „sweat coat" aan,
stopte mij onder de wol, diende me vervolgens een
kinine-injectie toe en verstrekte mij gedurende en
kele dagen tevens een aantal poeders, welke verre
van lekker waren te noemen. Door hoge koortsen
moest ik heel erg transpireren, doch gelukkig duur
de dit intermezzo in het ziekenhuis slechts een
viertal dagen en kon ik daarna weer mijn werk
zaamheden hervatten, zij het dan ook dat ik het
in de eerste dagen na mijn ontslag wat kalmpjes
aan moest doen.
Vergelijkt U een tropenhospitaal op de Westkust
niet met een ziekenhuis in ons landje; alles is er
anders, geen dubbele ramen, doch dag en nacht
openstaande vensters, afgezet met muskietengaas.
Het lawaai dat er 's morgens vroeg gemaakt wordt,
althans daar in Accra hoe en waarom weet ik
nog niet deed me denken aan de een of andere
scheepswerf.
Het bezoek aan de Goudkust teneinde zijnde, ver
trokken we per vliegtuig naar Lagos. Oorspronke
lijk hadden we het plan opgevat om het traject
AccraLagos per auto af te leggen en dan Lome
en Cotonou ook aan te doen, doch de slechte toe
stand der wegen alsmede het feit, dat ik me na
het gedwongen verblijf in het ziekenhuis toch
enigszins in acht moest blijven nemen, deden ons
besluiten de meer comfortabele manier van reizen
te kiezen, zodat plaats werd gereserveerd aan
boord van de Hermes" van de B.O.A.C. Zoals
ik reeds eerder schreef, is de afstand van Accra
naar Lagos niet zo erg groot, ik schat zo omstreeks
350 mijl (circa 550 km); immers de vlucht duurde
slechts ca. 1 uur en 10 minuten bij een snelheid
van ongeveer 300 mijl per uur.
Lagos is een der grootste plaatsen op de West-
Afrikaanse kust. Het is de voornaamste haven en
tevens hoofdplaats van Nigeria en heeft ca.
230.000 inwoners, terwijl geheel Nigeria, een ge
bied vele malen groter dan ons land, 23.000.000
inwoners telt. De voornaamste uitvoerartikelen zijn
palmolie, palmpitten, grondnoten, tin. hout en ca
cao. Hier een behoorlijke haven, in tegenstelling
Dorp in Nigeria
