AMSTEL-ECHO
9
zong: „Je suis seul ce soir, avec mon auto!" Zijn
vrouw was namelijk met vacantie in Zwitserland.
Vlug nam hij zijn besluit, hetgeen voor ons
zeer prettig was. Ons definitieve vertrek was
bepaald op 1 uur in de nacht en De Casa besliste,
dat wij moesten zorgen, dat om uiterlijk 3 uur
s middags de Mack geladen was, om daarna met
hem de rest van de middag en de verdere avond
door te brengen. Pater van Ögtrop, die getuige was
van De Casa's beslissing, zorgde voor een ploeg
laders van ongeveer twintig man en in zo kort
mogelijke tijd werd de Mack geladen met alles
wat maar even gemist kon worden. Zelf hebben
we er weinig aan gedaan, alleen toezicht gehou
den op de juiste verdeling van de vracht. Om drie
uur stond de wagen van De Casa weer voor, nadat
was afgesproken, dat wij om 16.30 uur weer terug
zouden zijn voor het Generaal Appèl. Daarna
zouden we weer vrij zijn tot 24 uur om de laatste
resten van het kampement op te laden. We waren
blij, dat alles nog zo geregeld was. Het eerste wat
we nu gingen doen, was souvenirs kopen en
kaarten verzenden en natuurlijk bier drinken op
de goede afloop.
Na het appél, dat ongeveer drie kwartier in
beslag nam, zijn we tegen acht uur weer naar
Rome vertrokken, waar wij in een der buiten
wijken terecht kwamen. Onze eerste indruk was,
dat wij in de Amsterdamse Jordaan verzeild waren
geraakt! Hier was echter een heel oud restaurant,
„Callistico geheten. Toen we binnenkwamen,
leek het wel of we in een sprookjestuin belandden.
We zochten ons een goed plaatsje, dat een goed
uitzicht bood over dansvloer en orkestpodium. Al
spoedig stonden de nodige flessen wijn op tafel en
bood De Casa een afscheidsdiner aan. Het was
een Italiaans diner met spaghetti als hoofdschotel,
heerlijke carbonade en fruit toe, waaronder ook
verse vijgen. We smulden, dat het een lieve lust
was! Opeens klonk van onze tafel: „Pregio Mu
sical" en in minder dan geen tijd stond het orkest
rond onze tafel geschaard en vergastte ons op
nummers mooie zang en muziek. Geen swing of
hot, maar echte zoete Napolitaanse muziek. We
waren sprakeloos van zoveel gulheid en het enige
waarmede wij ons konden revancheren, dat was
een rondje Hollandse sigaretten. De heren musici
accepteerden die met graagte en bogen als knip
messen! Daarna werden nog verschillende dansen
gedaan en de avond verliep veel te snel naar onze
zin. Het was bijna elf uur. Ik sprak zo juist van
een sprookjestuin en inderdaad, daar leek het wel
op. Het prachtig verlichte terras, omgeven door
palm- en pijnbomen van verschillende grootte en
behangen met electrische lampen, die, in vakken
verdeeld, om beurten langzaam aan- en uitgloei-
den. De lampen deden denken aan glimwormpjes
en hoger in de bomen kreeg het geheel het idee
van een sterrebeeld. Verder werden tijdens het
dansen vanuit een toren verschillend gekleurde
lichtbundels op het terras geworpen. Inderdaad,
het geheel gaf een sprookjesachtig aanzien.
Nadat het orkest op verzoek van meneer De Casa
nog een afscheidsnummer had ten beste gegeven,
vertrokken we naar Monte Mario, waar bij aan
komst alles al druk in de weer was. Het afscheid
van onze vriend De Casa was kort en krachtig.
Onze vriend, zo moesten wij hem wel noemen en
voor hem waren wij dat ook, althans zo noemde hij
ons. Mes amis hollandais. Zijn beste wensen voor
de terugtocht vergezelden ons en nog klinkt ons
zijn laatste groet in de oren: „Au revoir en
Hollande en février 1951!"
Voor ons waren vier mooie dagen voorbij, waaraan
wij nog lang goede herinneringen zullen behouden.
PERSONALIA.
Wij nemen afscheid van
H. A. HESTERMAN. die op 1 Januari a.s. onze
dienst met pensioen gaat verlaten. De heer
Hesterman, die ruim 44 jaar aan de brouwerij
was verbonden, is vooral door zijn ijver, toe
wijding en plichtsbetrachting een voorbeeld voor
de jongeren geweest. Zijn taak, het verzenden
van Exportbier en de vele papieren beslomme
ringen aan dergelijke zaken verbonden, beheerste
hij volkomen en zijn kennis op dit gebied is dan
ook van veel belang geweest voor de brouwerij.
Met de heer Hesterman gaat tevens de langst in
dienst zijnde employé van de brouwerij heen. Wij
hopen, dat de heer Hesterman nog heel lang en
in goede gezondheid van zijn welverdiend pen
sioen zal mogen genieten.
P. VERWEIJ, die op 8 December j.l. onze dienst
om gezondheidsredenen verliet. Piet Verweij, die
ruim 30 jaar onze brouwerij heeft gediend, heeft
zich gedurende die tijd als een goed schipper en
een goed collega doen kennen. Wij hopen, dat
het Piet nog vele jaren gegeven zal zijn van zijn
welverdiende pensioen te mogen genieten.
Rectificatie.
In het Octobernummer vermeldden wij abusieve
lijk, dat J. Maarse wegens redenen van gezondheid
met pensioen was gegaan. Dit is niet juist. Volgens
de heer Maarse is hij nog zo gezond, als dat bij
een 65-jarige maar enigszins mogelijk is. En daar
zijn we blij om.
Copie voor dit blad moet uiterlijk op de 15e
van iedere maand in ons bezit zijn Red.
