over cle ^Simpio
n
- -
AMSTEL-ECHO
brengen, een van de beste hotels van Rome.
Daar zouden wij de overige dagen van ons ver
blijf doorbrengen. Natuurlijk hadden wij daar
niets op tegen. Alles was er .super de luxe" en
we werden op onze wenken bediend. Het eten was
er prima. Vertegenwoordiger De Casa, van onze
komst door het Hoofdkantoor te Amsterdam op
de hoogte gebracht, had alles reeds besproken en
behalve dat, overlaadde hij ons met velerlei atten
ties. Daarna gingen wij de stad in voor de be
zichtiging van gebouwen en kerken. Wij genoten
ten volle van hetgeen we te zien kregen, vooral
ook omdat we onder deskundige leiding bleken te
zijn. We legden die dag dan ook ongeveer
300 km. af en kregen in Rome en omgeving het
mooiste te zien. dat er maar te zien was. 's Mid
dags, na de lunch, gingen we naar een openlucht
dancing, waar we echter niet te lang bleven, om
dat het er te stil was. De Casa stelde voor naar
een moderne badplaats te gaan. In Ostia zou meer
te beleven zijn, hetgeen dan ook inderdaad het
geval bleek te zijn. Het krioelde er van de zonne
badende mensen en zwemmers, maar aangezien
het strand zeer groot is, was er toch voor iedereen
ruimte genoeg. We huurden een kleedkamertje
voor 5 personen en na enkele minuten waren we
reeds in het warme water van de Adriatische Zee
ondergedompeld. Het water is er zo helder als
kristal en licht-blauw van kleur en wat voor ons.
Hollanders, een uitkomst bleek: er waren geen
kwallen! Er wordt aan de Italiaanse kust veel aan
watersport gedaan en we zagen dan ook op zee,
anders dan bij ons, roeien en waterfietsen en na
tuurlijk ook zeilen. Op het strand bevindt zich een
mooi restaurant, waar ook wij heen gingen om
iets te drinken. Dat „iets" drinken werd echter een
compleet maal, met forellen, garnalen, flessen wijn
en bier! We namen hier een foto, die helaas niet
goed genoeg is om af te drukken. Jammer, want
voor deze foto hadden personen van niet minder
dan zes nationaliteiten geposeerd, waaronder ook
enige charmante dames. Na sluiting van het bad
kochten we ons eerste ijs in Italië. Het was heer
lijk en rijkelijk voorzien van diverse vruchten. Op
de terugweg naar Rome beleefden we nog een
ware verrassing. Een Hollands circus. Circus
Mickenie. We gingen er heen en het was mogelijk
omdat we Hollanders waren galerij te be
talen enloge te gaan zitten! We hebben er een
gezellige avond gehad en na afloop, nadat we nog
een paar flesjes Amstel Exportbier hadden leeg
gemaakt, ging het weer hotel-waarts. Wanneer
wij tijdens ons verblijf in Rome met de heer De
Casa ergens heen gingen, was het vanzelfsprekend
naar een gelegenheid waar Amstelbier werd
geschonken.
De volgende morgen, na heerlijk te hebben uitge
slapen, haalde mijnheer De Casa ons tegen elf
uur weer van het hotel af. Nu werd eerst de Sint
Pieter bezocht. De Casa vertelde ons alle bij
zonderheden van hetgeen we zagen. Niets werd
vergeten. We zagen o.a. ook de beroemde schat
kamers, een ware verzameling van goud en sma
ragden, geschenken van Keizers, Koningen,
Graven enz. van heel de wereld. Ook zagen we
een schilderij, zo mooi van kleur en compositie, dat
we er stil van werden. Het bleek echter geen
schilderij, doch een mozaïek te zijn: de Opstanding
van Christus. Na de Sint Pieter bezochten we nog
vier andere Kathedralen, alle even prachtig. Vooral
het goud aan de plafonds was met kwistige hand
aangebracht. Des middags om vier uur gingen we
op audiëntie bij Z.H. de Paus. De audiëntie
duurde tot ongeveer half acht. Niet minder dan
60.000 mensen, uit alle delen van de wereld, waren
in de Sint Pieter verzameld. Het was er verschrik
kelijk heet en velen der aanwezigen moesten in de
frisse lucht worden gebracht om bij te komen! Het
„attention malade" was dan ook niet van de lucht.
Wat voor ons, noorderlingen, nog erger was dan
de verstikkende hitte, was de alles overheersende
stank van de knoflook. De knoflook, U kent ze
wel, die kleine witte bolletjes, is in Italië zeer ge
liefd en met kauwt er op met evenveel genoegen
als wij ons sigaretje roken. Na afloop van de
audiëntie zijn we met bussen naar Monte Mario
gereden, waar de auto van de heer De Casa al
stond te wachten, om ons naar het hotel te brengen
voor het diner.
De heer De Casa had Hollandse gerechten be
steld en de kok, die achteraf een Duitser bleek te
zijn en gedurende de bezetting van ons land in
Holland gelegerd was, had bij ons de kunst goed
afgekeken, hetgeen bleek uit alles wat ter tafel
kwam. De avond brachten wij door op het terras
met een heerlijk flesje wijn en omringd door de
zoele klanken voortgebracht door een Napoli-
taans orkest.
HUYZEN
Basiliek S. Maria Maggiore
