CITlet <:D/lack 56
AMSTEL-ECHO
ONS VERBLIJF TE ROME.
Zo arriveren we dan in de avond van 29 Augus
tus, na een zeer zware rit via Triumphale, te
Monte Mario, één van de zeven heuvels waarop
de stad is gebouwd, We zouden de nacht door
brengen in het klooster der Eerw. Paters Sallas-
sianen. Toen we daar aankwamen stonden de
deelnemers aan de tocht reeds op ons en op de ba
gage te wachten, of ook wel in de hoop een veld
bed te kunnen bemachtigen. Deze werden natuur
lijk het eerst aan de dames uitgereikt en voor
zover er over bleven aan de heren. Nooit werd een
Mack zo vlug gelost als toen. Wij hadden enkel
maar toe te zien en we zorgden er voor, dat ook
voor ons een bed beschikbaar bleef. We vonden,
dat we daar wel een beetje recht op hadden.
Tijdens de drukte van het afladen kwam iemand
van het comité naar ons toe en overhandigde ons
een visitekaartje. „Gr. Uff. Rag. de Casa Vittorio"
lazen we en verder „De Amstel Beer Holland
Amsterdam. Agente Depositario per Roma e Pron-
vincia". We waren verbaasd, want onze gedach
ten waren allerminst bij iemand van de brouwerij.
Trouwens, gedurende onze hele tocht hadden wij
niemand ontmoet, waarvan je zeggen kon, dat
hij in enigerlei contact met de brouwerij stond en
dus verwachtten wij zo laat in de nacht zeker
geen officiële ontvangst. Ik ging mee naar de
kamer waar het comité onderdak had gevonden.
Vertegenwoordiger De Casa was er echter niet en
ik werd in staat gesteld zijn kantoor op te bellen.
Het kantoor was op dit moment echter gesloten.
Natuurlijk, hoor ik U zeggen, zo laat in de avond.
Maar toch is dit niet zo heel gek. In Italië, dus
ook in Rome, kan het vaak zeer heet zijn. Een
hitte van ongeveer 40° C. is heel gewoon. De tem
peratuur is dan niet geschikt om te werken en
's middags houden de meest Italianen hun siësta
om daarna, zo tegen een uur of vier, weer aan de
slag te gaan. 's Avonds werken is dus nor
maal. Weet U, dat 40° C. in Rome niet zo'n
drukkende hitte veroorzaakt als 2530° C. bij
ons? De Italianen hebben ook heel andere levens
gewoonten dan wij. Na de werkzaamheden in de
avond trekt alles de stad in en vermaakt zich tot
laat in de nacht. De meesten van hen leven van
de ene dag in de andere. Verdienen ze veel. dan
gaan ze veel uit; verdienen ze weinig, dan blijven
ze thuis. Dan zie je ze met vrouw en kinderen
aan de deur van hun huis zitten. Soms zie je hele
straten, huis aan huis met zittende of liggende
mensen, op de trottoirs aan weerszijden van de
straat. Toch is dat een interessant gezicht. De
mannen praten en roken, de kinderen spelen,
maar de vrouwen zijn ijverig. De ene spint, de
andere breit of borduurt.
Maar het is al laat en we verlangen naar ons bed.
Het is voor het eerst in de tijd van een week. dat
we kunnen zeggen: morgen geen reveille om 5 uur!
Wassen voor het naar bed gaan is er niet bij. Het
water is nl. erg schaars want het had in Rome
in5 maanden niet geregend! Wat wij in ons
kleine landje te veel ontvangen, krijgt men in Ita
lië wel eens te weinig. Dus dan maar ongewassen
naar bed en voor we het wisten waren we „onder
zeil", ondanks een bed, dat niet luchtig geschud en
opgemaakt was. De volgende morgen omstreeks
8 uur werd er op de deur geklopt. Wat nu weer,
dachten we, zo vroeg op de morgen? Wel, nie
mand minder dan de vertegenwoordiger van onze
brouwerij in Italië, de heer De Casa Vittorio,
stapte onze kamer binnen. Het was over en weer
kennismaken, hetgeen voornamelijk in gebarentaal
gebeurde, want noch collega Petrus noch ik sprak
of verstond Italiaans. Engels sprak De Casa niet,
wel verschillende andere talen waaronder gelukkig
ook Frans en al ging het wat gebrekkig, we konden
ons over en weer verstaanbaar maken. We konden
hem dan ook aan het verstand brengen, dat wij
zo vroeg niemand hadden verwacht en we spraken
af, dat we tegen half elf klaar zouden zijn om
ons aan zijn zorgen toe te vertrouwen. Dus ging
hij weer na eerst nog vier dozen exportbier voor
de chauffeurs te hebben achtergelaten. Veel hebben
deze er echter niet va'n te zien gekregen, want
toen ze wakker werden, was het grootste gedeelte
al „soldaat" gemaakt.
Om tien uur werd mijnheer De Casa wederom
aangediend en ofschoon een half uur eerder dan
afgesproken, waren we toch gereed om gedurende
de vier dagen van ons verblijf in Rome van zijn
goede zorgen voor ons te genieten. Een half uur
eerder. Het bleek, dat De Casa zijn ongeduld niet
langer kon bedwingen om ons met zijn goede
zorgen te omringen. Zijn auto stond voor en
weldra reden we naar de stad terug. Zijn eerste
handeling was ons naar Hotel Sancta Lucia te
J. H. GRUYT
Basiliek van S. Paolo
