2
AMSTEL-ECHO
In ons land met zijn overgrote bevolkings
dichtheid, waar mens en dier noodgedwongen
zeer nauw op elkaar moeten leven, is ziekte
besmetting van dier op mens en omgekeerd,
lang niet denkbeeldig, doch zelfs veel voor
komend. Dat ook de overheid van dit gevaar
doordrongen is, bewijzen de vele diensten op
het gebied van de Volksgezondheid, waar
van het personeel dag en nacht paraat is
ziekten en epidemieën te voorkomen en te be
strijden. Dat wij echter niet zonder meer op
de bescherming tegen ziekten en epidemieën,
van deze diensten moeten rekenen, doch ook
van onze kant alles moeten doen wat in ons
vermogen is, ziekten en besmetting daarvan
te voorkomen, wordt ons in een serie popu
lair gestelde artikelen van de hand van Dr.
H. Peeters, leider van de Afd. Volksgezond
heid bij de Gemeentelijke Geneesk. en Ge
zondheidsdienst te Amsterdam, uiteengezet.
Met welwillende toestemming van Dr. Pee
ters beginnen wij in dit nummer een serie
van zes artikelen, voor welke toestemming wij
Dr. Peeters hartelijk dank zeggen.
TK ZAL ROME GAAN ZIEN.
jt In Brunssum was het volop feest. Lim-
burgia was, door van het trotse Ajax
te winnen, kampioen van Nederland
geworden. In elke etalage werd dit feit
op een bijzondere wijze geaccentueerd.
De spelers zelf werden gefêteerd door
Hl de overheid en de bevolking. Van elk
hunner verscheen een biografie in de
krant. Tot diep in de nacht duurde het
fuiven in de café's, tot de feestvieren-
den op het sluitingsuur er uit gezet
moesten worden. Wat een domper op
die sport-vergoding zou het geweest zijn, als
iemand voorspeld had, dat Limburgia in de nieuwe
competitie binnen een paar maanden met zeven
nul zou verliezen van Eindhoven
De eerstvolgende plaats op onze doorreis was
Heerlen. Daar ik in mijn ambtelijke loopbaan zulk
een intensief contact, op administratief gebied dan,
met ons filiaal aldaar heb gehad, kon ik niet
nalaten even een kort bezoek te brengen. De
staf ontving mij zeer vriendelijk, vooral de heer
Chr. van Rheenen, die zijn loopbaan bij ons in
Amsterdam als jongste bediende begon. In het
privé-kantoor van de directeur mocht ik, genietend
van ons edele product, nog een aangenaam onder
houd hebben met de heer Duysens.
Via Valkenburg ging de tocht verder naar Maas
tricht, waar wij de nacht moesten doorbrengen.
Gastvrijheid verleenden hier de Minderbroeders in
de Kleine Tongerse straat. Op het Vrijthof zetten
de duiven, die ook wij voerden, zich gemoedereerd
neer op ons hoofd, schouders en handen. Een an
dere bijzonderheid daar is, dat de klokken van
St. Servaas, in plaats van een nationale, een reli
gieuze melodie laten horen.
Eindelijk werd bij Eijsden de grens van Neder
land bereikt. Hier voltrok zich in één moment het
geheimzinnig gebeuren, dat we ons van nu af in
het buitenland bevonden, met alle gevolgen van
dien. Vreemde taal, vreemd geld, vreemde ge
woonten. Dit zou zich nog acht keer herhalen,
doch nergens was de douane actiever dan de
Hollandse.
Langs Visé, in de eerste wereldoorlog zo zwaar
geteisterd, en Cheratte bereikten we Luik. Eigen
lijk moest ik zeggen Liège. Want hier is alles
Frans. De meest Franse stad van België. Met
koeien van letters stond op talloze plaatsen
„NON gekladderd als een profetie van wat een
maand later gebeuren zou, toen de Koning langs
democratische weg mocht terugkeren.
Wij vonden een aangenaam onderkomen in het
klooster der Pères Jésuites in de Rue St. Gilles.
Een kolossaal gebouw, dat zelfs beschikt over een
eigen... zwembad. Hier had ook de eerste kennis
making plaats met de Franse kost. Daar mijn reis
genoot geen woord Frans verstaat, wilde hij dit
gebied liefst zo spoedig mogelijk verlaten.
Nu weet U reeds, dat wij op onze voetreis door
Nederland in alle provincies pro Deo nachtverblijf
en voeding genoten. Doch behalve deze gaven in
natura schonken vele notabelen en welgestelden,
hoewel ik daar nooit om gevraagd heb, ook finan
ciële steun. Zij deden dit uit sympathie met onze
stoute onderneming, teneinde onvoorziene moei
lijkheden het hoofd te kunnen bieden. Deze hebben
zich inderdaad voorgedaan, gelijk U later zult
vernemen.
In Liège had deze medewerking reeds zulk een
vorm aangenomen, dat wij van hier de trein kon
den nemen naar Luxemburg. Gedurende deze reis
maakten we al kennis met enige Italianen, die door
hun luidruchtigheid bijzonder opvielen. Dwars
door de Ardennen, waarin tijdens de laatste we
reldoorlog het beruchte Rundstedt-offensief plaats
had. ging de tocht langs Remouchamps, Stoumont,
Vielsalm en Bovigny naar de grens van België
Luxemburg, waar de douane voor de tweede maal
onze sobere bagage doorwoelde. Verder ging het
langs Clairvaux, Ettelbrück en Mersch naar de
hoofdstad Luxemburg of eigenlijk Luxembourg.
Hoewel de officiële taal Frans is, spreekt iedereen
Duits.
,,Jan Pet woont in het dal van de rivier de Al-
zette; het Pfaffenthal, waar ook wij logeerden in
een... jeugdherberg. Hier konden we alleen sla
pen en wel op strozakken; eten was er niet bij.
Dus klommen we telkens tegen etenstijd de steile