2 AMSTEL-ECHO In ons land met zijn overgrote bevolkings dichtheid, waar mens en dier noodgedwongen zeer nauw op elkaar moeten leven, is ziekte besmetting van dier op mens en omgekeerd, lang niet denkbeeldig, doch zelfs veel voor komend. Dat ook de overheid van dit gevaar doordrongen is, bewijzen de vele diensten op het gebied van de Volksgezondheid, waar van het personeel dag en nacht paraat is ziekten en epidemieën te voorkomen en te be strijden. Dat wij echter niet zonder meer op de bescherming tegen ziekten en epidemieën, van deze diensten moeten rekenen, doch ook van onze kant alles moeten doen wat in ons vermogen is, ziekten en besmetting daarvan te voorkomen, wordt ons in een serie popu lair gestelde artikelen van de hand van Dr. H. Peeters, leider van de Afd. Volksgezond heid bij de Gemeentelijke Geneesk. en Ge zondheidsdienst te Amsterdam, uiteengezet. Met welwillende toestemming van Dr. Pee ters beginnen wij in dit nummer een serie van zes artikelen, voor welke toestemming wij Dr. Peeters hartelijk dank zeggen. TK ZAL ROME GAAN ZIEN. jt In Brunssum was het volop feest. Lim- burgia was, door van het trotse Ajax te winnen, kampioen van Nederland geworden. In elke etalage werd dit feit op een bijzondere wijze geaccentueerd. De spelers zelf werden gefêteerd door Hl de overheid en de bevolking. Van elk hunner verscheen een biografie in de krant. Tot diep in de nacht duurde het fuiven in de café's, tot de feestvieren- den op het sluitingsuur er uit gezet moesten worden. Wat een domper op die sport-vergoding zou het geweest zijn, als iemand voorspeld had, dat Limburgia in de nieuwe competitie binnen een paar maanden met zeven nul zou verliezen van Eindhoven De eerstvolgende plaats op onze doorreis was Heerlen. Daar ik in mijn ambtelijke loopbaan zulk een intensief contact, op administratief gebied dan, met ons filiaal aldaar heb gehad, kon ik niet nalaten even een kort bezoek te brengen. De staf ontving mij zeer vriendelijk, vooral de heer Chr. van Rheenen, die zijn loopbaan bij ons in Amsterdam als jongste bediende begon. In het privé-kantoor van de directeur mocht ik, genietend van ons edele product, nog een aangenaam onder houd hebben met de heer Duysens. Via Valkenburg ging de tocht verder naar Maas tricht, waar wij de nacht moesten doorbrengen. Gastvrijheid verleenden hier de Minderbroeders in de Kleine Tongerse straat. Op het Vrijthof zetten de duiven, die ook wij voerden, zich gemoedereerd neer op ons hoofd, schouders en handen. Een an dere bijzonderheid daar is, dat de klokken van St. Servaas, in plaats van een nationale, een reli gieuze melodie laten horen. Eindelijk werd bij Eijsden de grens van Neder land bereikt. Hier voltrok zich in één moment het geheimzinnig gebeuren, dat we ons van nu af in het buitenland bevonden, met alle gevolgen van dien. Vreemde taal, vreemd geld, vreemde ge woonten. Dit zou zich nog acht keer herhalen, doch nergens was de douane actiever dan de Hollandse. Langs Visé, in de eerste wereldoorlog zo zwaar geteisterd, en Cheratte bereikten we Luik. Eigen lijk moest ik zeggen Liège. Want hier is alles Frans. De meest Franse stad van België. Met koeien van letters stond op talloze plaatsen „NON gekladderd als een profetie van wat een maand later gebeuren zou, toen de Koning langs democratische weg mocht terugkeren. Wij vonden een aangenaam onderkomen in het klooster der Pères Jésuites in de Rue St. Gilles. Een kolossaal gebouw, dat zelfs beschikt over een eigen... zwembad. Hier had ook de eerste kennis making plaats met de Franse kost. Daar mijn reis genoot geen woord Frans verstaat, wilde hij dit gebied liefst zo spoedig mogelijk verlaten. Nu weet U reeds, dat wij op onze voetreis door Nederland in alle provincies pro Deo nachtverblijf en voeding genoten. Doch behalve deze gaven in natura schonken vele notabelen en welgestelden, hoewel ik daar nooit om gevraagd heb, ook finan ciële steun. Zij deden dit uit sympathie met onze stoute onderneming, teneinde onvoorziene moei lijkheden het hoofd te kunnen bieden. Deze hebben zich inderdaad voorgedaan, gelijk U later zult vernemen. In Liège had deze medewerking reeds zulk een vorm aangenomen, dat wij van hier de trein kon den nemen naar Luxemburg. Gedurende deze reis maakten we al kennis met enige Italianen, die door hun luidruchtigheid bijzonder opvielen. Dwars door de Ardennen, waarin tijdens de laatste we reldoorlog het beruchte Rundstedt-offensief plaats had. ging de tocht langs Remouchamps, Stoumont, Vielsalm en Bovigny naar de grens van België Luxemburg, waar de douane voor de tweede maal onze sobere bagage doorwoelde. Verder ging het langs Clairvaux, Ettelbrück en Mersch naar de hoofdstad Luxemburg of eigenlijk Luxembourg. Hoewel de officiële taal Frans is, spreekt iedereen Duits. ,,Jan Pet woont in het dal van de rivier de Al- zette; het Pfaffenthal, waar ook wij logeerden in een... jeugdherberg. Hier konden we alleen sla pen en wel op strozakken; eten was er niet bij. Dus klommen we telkens tegen etenstijd de steile

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Amstel - Echo | 1950 | | pagina 2