10
AMSTEL-ECHO
hardloper bleek te zijn, dat hij zichzelf meerdere
malen voorbij liep en dan nog bovendien een salto
mortale ten beste gaf. Zoals hij de estafette liep
doen weinig lopers het hem na; zijn snelheid was zo
groot, dat hij gewoon geen tijd had de wisselstok
over te nemen, waardoor deze race moest worden
overgelopen.
Ries Hantelman daarentegen had wind tegen en
kwam maar niet vooruit. Zuchtend als onder een
zware last bereikte hij de finish. Later vertelde
hij, dat hij nog wel enige races had kunnen lopen,
als... de afstand maar korter was geweest!
Intussen waren de dames van start gegaan en
daarbij bleek, dat de dames Koring en van Mook
respectievelijk met hindernislopen en touwtrekken
„in de prijzen zaten", hetgeen ook het geval bleek
te zijn met vriend Willemsteyn.
Na de lunch kondigde in de verte tromgeroffel aan,
dat het Mastreechter Fanfaar „Sint Joezep" in
aantocht was. Dat was een keurig gezicht. Prach
tig kwamen zij het sportveld opgemarcheerd, be
geleid door het bestuur in rok en onder de „kachel
pijp". Wat een stemminng die lui er in brachten!
Na een paar glazen AMSTEL waren ze niet meer
te houden en was het één en al jolijt rondom de
„wondertent". De voetbalwedstrijd Amsterdam
versus Den Haag/Rotterdam was inmiddels ook*
begonnen en dat bleek een fikse partij te zijn, die
zo waar door de combinatie Den Haag/Rotterdam
met 32 werd gewonnen. Onze borsten zwollen
van trots. Dat was nog eens een revanche! Drie
twee! Hoera! Onze dag was goed!
Na nog een dansje en een biertje en van dat echte
Limburgse jolijt was de tijd alweer daar, om van
„Sint Joezep" afscheid te nemen, hetgeen de heer
Six namens ons allen deed op de hem eigen en
prettige wijze.
Onder het spelen van het pittige „Bierlied",
zwaaide het korps in prachtige stijl en onder luid
applaus het veld af. Direct hierna volgde de prijs
uitreiking, die door onze directeur werd verricht.
Er was voor iedere prijswinnaar of -winnares een
hartelijk en vrolijk woord. Ons voetbalteam mocht
uit zijn handen een fraaie wisselbeker ontvangen,
hetgeen bij aanvoerder Koopmans het idee deed
ontstaan een flinke medaillekast aan te schaffen
om al die bekers te kunnen bergen. Voorlopig
moeten we hem driemaal achtereen of vijfmaal in
totaal zien te winnen.
Wel, was toen het einde van onze sportdag er
weer en begonnen we onze terugtocht naar Rot
terdam. In de beste stemming werd deze begonnen
en toen we thuis waren, was weer een fijne en
nuttige dag voorbij.
Hier is zeker een woord van dank aan de Directie
en aan de Sportleiding op zijn plaats, hetwelk ik
hier dan doe namens het personeel in Rotterdam
en Den Haag.
Tot de volgende Sportdag!
Rotterdam. A. W. Dielemans.
ONS DAGELIJKS BROOD
en de prijs die we er voor betalen.
Onder elke familie komen leden voor, die zich
omhoog hebben weten te werken. Dat geldt voor
de mensenwereld, maar evengoed voor de plan
tenwereld.
Een van de sprekendste voorbeelden zijn wel de
granen. Eens, eeuwen en eeuwen geleden, waren
het wildgroeiende planten als de grassen in onze
weilanden, thans zijn het de gewassen, die ons
„ons dagelijks brood" leveren.
De uitgebreide graanfamilie telt vele leden en is
over de hele aarde verspreid. Rijst is de graan
soort, die door de meeste mensen wordt gegeten:
600 millioen Aziaten genieten 's morgens, 's mid
dags en 's avonds van een handjevol gekookte rijst.
Als nummer twee komt de tarwe: 500 millioen
Europeanen, Amerikanen en Indiërs behoren tot
het geslacht der tarwe-eters. Voor 150 millioen
mensen in Noord-Europa is roggebrood de dage
lijkse spijs, terwijl ten slotte 70 millioen bewoners
van Zuid-Europa, Afrika en Amerika leven van
maïs.
Al staat de rijst in deze rij bovenaan, het belang
rijkste graanproduct voor de wereldhandel is de
tarwe. Tarwe is al eeuwenlang een van de be
langrijkste vrachtgoederen ter wereld. De scheep-
]hr. Six reikt de prijzen uit. Zijn commentaar was niet van
humor ontbloot
hetgcen hier wel zeer duidelijk is te zien
