2
AMSTEL-ECHO
IN MEMORIAM J. J. SLIGTING
Slechts melden heeft het overlijden van een onzer medewerkers zo'n ver
slagenheid te weeg gebracht als het plotseling heengaan van de heer I
Shgtmg toen het bericht van zijn verscheiden ons op Zaterdagmorgen27
Mei jl. bereikte.
Ruim 31 jaar heeft de heer Sligting zich met volle toewijding van zijn persoon,
zich van zijn taak bij onze technische dienst gekweten.
Door de wijze waarop hij dit deed, verwierf hij de achting en sympathie van
al.en, die met hem in aanraking kwamen. Een goed vriend en een goed mens
is van ons heengegaan.
Hij ruste in vrede. Verspoor.
ALS HET BIER EN HET WEER
WEER BEST ZIJN
Ja. dan kan het gebeuren, dat zelfs de bedrijfs
leiding van een Amstel Brouwerij min of meer
met de handen in het haar zit. Zo was het dan
ook enigszins in de week van eind Mei/begin Juni.
Wat was namelijk het geval. Ons zeer geacht
publiek bierdrinkers haalde het in die warme da
gen ineens in hun hoofd om in plaats van 30 cL.-
flesjes, pullen te vragen. Om dan een nog splinter
nieuwe bottelmachine om te schakelen van kleine
flessen op pullen, dat is een risico, dat men bij
dergelijke warme dagen niet mag nemen. Men
schafte raad en het resultaat was, dat er een be
roep op het kantoorpersoneel werd gedaan om
vrijwillig een nacht in de fabriek te werken. Och,
wie kan dan weigeren, temeer wanneer één der
directie-leden in eigen persoon zulks komt vragen.
Trouwens er zal wel niemand onder ons zijn, die
het niet als zijn plicht beschouwt onder die om
standigheden zijn volle medewerking te verlenen.
Twee ploegen van elk circa 12 man konden wor
den gevormd.
Over de eerste nacht weet ik niets te vertellen,
want ik was de tweede nacht aan de beurt. Des
morgens na hun nachtelijk avontuur werden de
leden van ploeg I door die van ploeg II als het
ware geïnterviewd. Zo er nog collega's waren,
die het hele geval niet zo zwaar tilden, dan wer
den die „met veel tact" door de Heren van ploeg
I tot andere gedachten gebracht. Wij konden
eigenlijk niet anders verwachten, want ze zagen
er een beetje gekraakt uit. Toch zonk ons de moed
niet geheel in dg schoenen.
Enfin, om kort te gaan, toen wij om 7.45 uur n.m.
in de bottelarij arriveerden, stond de baas ons al
op te wachten. Wij werden met open armen ont
vangen en van weerszijden klonk een hartelijk
welkom. Op dat moment ging er toch een tinteling
door je heen, zoiets van: „Toch fijn, dat je ook
op deze wijze eens wat voor de brouwerij kunt
doen In het kantoor van de baas was qelegen-
-heid om je te verkleden. In no time stond het hele
stel in zijn interlockje: men blaakte van ijver om
aan de slag te gaan. Een stapel overalls. Gegrab-
bel. Ik trok maat 56. Ik vroeg aan een maat, die
een kop groter is dan ik, welke maat hij had. „50"
was zijn antwoord en ik kon met een gerust ge
weten afstand doen van no. 56. Ik kon nog een
maat 50 bemachtigen. Wij staken ons in de over
all, mouwen werden opgerold dat staat stoer
en... ik moest mijn broekspijpen 4 a 5 maal
omslaan om er geen last van te hebben. Toch deed
het me goed te zien, dat ook anderen het zelfde
moesten doen, zij het niet zo vaak als ik. Wij be
gaven ons naar het gevechtsterrein. Onder het
lopen kreeg ik zo het gevoel, dat ik in een jurk
liep, want de pijpen hingen in wijde plooien gedra
peerd om mijn benen. Erg ongemakkelijk ove
rigens. Dat ondervond ik later bij het kisten
stapelen op de plateaux. Wat een handicap! Bij
iedere stap van de grond op het plateau moest ik
de broek wat optrekken en ik deed dat zeker niet
minder elegant, als de juffrouw, die met een wat
lange rok op de tram stapt. Na ontvangen instruc
ties gingen wij aan het werk. Gedurende het eerste
half uur werden er nog wel wat grappen verkocht,
maar al spoedig werd men minder spraakzaam.
Men werd volkomen in beslag genomen door het
tempo, dat door de machines wordt aangegeven.
Ik zag mijn collega s bij de etiketteermachines en
de pasteuriseerbakken swingen alsof het hun da
gelijks werk was. Is zo'n bak vol met flessen dan
wordt er weer een lege bak voorgedraaid en voor
dat deze tot stilstand was gebracht, zag je de drie
swingers met een ware moed der wanhoop zich
weer op hun prooi werpen: de bierflesjes. Die
flessen zie je als soldaten met een beangstigende
regelmaat ergens uit de verte op je afkomen! Het
lijkt wel een legioen en er komt nooit een eind
aan. Tegen al die soldaten moet je je verdedigen.
De beste verdediging is de aanval en daarom
greep je ze, voordat ze nog tot stilstand kwamen
en oordat ze zich in slagorde konden opstellen,
om hun hals, soms met 5 of 6 tegelijk (maar dan
was je een kei). In weerwil van de raad om geen
6®
