8
AMSTEL-ECHO
is; in laatstgenoemd hotel een zestiental liften,
die de hotelgasten naar de verschillende etages
voeren; een lobby (hal) vrijwel zo groot als ons
expeditieterrein, waar men elkaar rendez-vous
geeft en een tweetal personenauto's als prijs voor
een loterij ten behoeve der T.B.C. bestrijding
stond opgesteld.
Onze agent ter plaatse, die tijdens de oorlog
kolonel in het Amerikaanse leger was en o.a. aan
de landingen op ,,D" day in Frankrijk deelnam,
bekleedt een zeer vooraanstaande plaats in de
sportwereld. U weet waarschijnlijk, dat sport in
de harten van duizenden Amerikanen een grote
plaats inneemt; onze vertegenwoordiger is o.a.
„boxing commissioner" en nodigde mij de dag na
onze kennismaking uit om hem des avonds te
vergezellen naar een bokswedstrijd. Ik had in
mijn leven nog nooit een bokswedstrijd gezien,
zodat ik zeer benieuwd was hoe een en ander
zou verlopen en ik moet zeggen dat het mij niet
tegenviel. Ik kon er echter niet direct enthousiast
over worden, doch was wel zó geïnteresseerd, dat
ik een volgende uitnodiging, om twee dagen later
op een Donderdagavond in het grote overdekte
stadion met een accommodatie van ca. 25.000
plaatsen, de ontmoeting tussen de wereldkam
pioen Joe Louis en de bekende bokser uit Califor-
nië, Pat Valentino, bij te wonen, niet afsloeg.
Hoe deze match afliep, kunnen zij, die in de boks-
wereld enigszins thuis zijn, zeker wel raden.
Reeds in de vierde of vijfde ronde was Valentino
er niet zo mooi aan toe. Zijn gezicht was reeds
behoorlijk met bloed bedekt en hoewel hij na af
loop van elke ronde door zijn helpers werd bij
gewerkt, was het voor iedereen, ook voor mij als
leek, duidelijk, dat er een knock out moest volgen.
In de achtste ronde kreeg Valentino dan ook zo
veel slagen te incasseren, dat hij tegen de grond
ging en werd uitgeteld. Louis was natuurlijk de
overwinnaar! Zijn rustige stijl van boksen viel op
tegen de wilde aanvallen, die Valentino gedurende
verschillende ronden tegen zijn tegenstander op
touw zette.
Te Chicago werd ik door onze agent nog in de
gelegenheid gesteld een grote slachterij te zien en
wel de Union Stock Yards. Om LI een idee te
geven van de uitgestrektheid van dit machtige be
drijf wil ik even de afmetingen releveren: 1 mijl
lang en Yi m'jl breed, voorts de nodige stallen,
enorme spoorwegaansluitingen met los- en laad-
inrichtingen enz.
Hier worden de runderen, schapen enz. „behan
deld". In lange rijen worden de runderen door
gangen naar een der bovenste étages van de fa
briek gedreven; daar staat een neger-arbeider met
een betrekkelijk kleine hamer met lange steel ge
reed om het „onderwerp" met een fikse slag tus
sen de beide ogen bewusteloos te slaan; vervol
gens wordt het vee aan de achterpoten aan een
transportband opgehangen en worden de aderen
bij de keel doorgesneden, zodat doodbloeden zeer
spoedig volgt. In een hierop volgend gloeiend
heetwaterbad worden de huidharen losgemaakt en
door een bepaald apparaat verwijderd. Blijven er
nog haren aan de huid zitten, dan worden deze
door branders afgebrand. De kop wordt thans af
gesneden (alles geschiedt onder toezicht van
staatsambtenaren), het karkas van de ingewanden
ontdaan en verder schoongemaakt. Dat hier een
minder aangename lucht heerst zult U kunnen be
grijpen. Hierna volgt een verblijf van 24 tot 48
uur in de koelkamers, teneinde de lichaamswarmte
geheel te doen verdwijnen. Na deze rustpauze
volgt de verdere bewerking, welke U allen wel
eens bij een slager hebt gezien. Ik moet zeggen,
dat, na hetgeen ik hier in ca. 1 Yi tot 2 uur had
gezien, ik des middags weinig lust had tot het
verorberen van een „steak" of anderszins.
Een verdere bezienswaardigheid is de graanbeurs
George Washington-brug
