AMSTEL-ECHO
7
wel eens gesproken over de mogelijkheid om eens
tegen elkaar uit te komen, doch tot nu toe is hier
van nooit iets gekomen. Mocht er in Amsterdam
een biljartclub bestaan, dan zouden wij de leden
hiervan wel eens willen ontmoeten op het groene
laken. Indien hiervoor belangstelling bestaat, dan
hopen wij hieromtrent in de toekomst eens iets te
horen of te lezen. Intussen zullen wij vast een
paar oude queues opzoeken en de pomeransen
krijten. E. Koopmans, Filiaal Rotterdam.
Collega Koopmans,
Ongetwijfeld zal ons filiaal te Hengelo onze col
lega's uit Rotterdam in de komende zomer wel
enige goede tips geven.
Wat betreft het laatste verzoek hebben wij aan
enkele in Amsterdam werkende pomerans-ridders
verzocht, zich met U in verbinding te willen stel
len. Red.
iPjicy'il
VOETBAL
In de laatste „Amstel-Echo" lees ik tot mijn ont
steltenis: „wijlen de Zaterdagmiddag-competitie".
Dit berust toch zeker op een vergissing, want ik
kan mij ten enenmale niet voorstellen, dat bij
zoveel employe's, met een service zoals U thans
wordt geboden, niet één of meerdere elftallen bij
elkaar te krijgen zijn. Mag ik U misschien, om
het enorme verschil van toen en thans aan te
tonen, even mee terugnemen naar de tijd van een
30 a 40 jaar geleden? Voor zover bekend was
ondergetekende zo ongeveer de eerste en enige
voetballer op onze brouwerij, althans wat betreft
het administratief personeel. Voetbal was toen
des duivels vermaak en het kon gebeuren, dat,
wanneer je chef er achter kwam, je op het be
kende „matje" moest verschijnen! U schudt mis
schien meewarig het wijze hoofd over zoveel con
servatisme, maar de tijden waren toen zo en het
geen door mij hier wordt beweerd is voor 100
de waarheid. Er bleef mij dus niets anders over
dan er voor te zorgen, dat ze er op de brouwerij
niet achter kwamen. Maar ik voetbalde! Ik speel
de toen in het aloude Neerlandia aan de Hemweg
en ontmoette daar een oude kennis van U allen,
n.l. Kees van As, die toen in T.O.G. speelde.
Toch kwam er enig licht in deze voetbalduisternis.
Er werd een nieuw jongmens aangenomen en wie
beschrijft mijn vreugde, toen dit jongmens een
voetballer bleek te zijn. Janssen was zijn naam en
bij de ouderen onder U welbekend. Niet langer
voelde ik mij als één-ling, verkocht en werkende
in des Satans tuin, nu het aantal voetballers met
100 was vermeerderd. Nu vonden wij de moed
de anti-voetbalgemeenschap te trachten murw te
maken. Toen deed zich een schitterende propa-
ganda-gebeurtenis voor. Het Nederlandse elftal
ging het Engelse bekampen en nog wel in Enge
land en als jeugdig optimist verkondigde ik de
enormiteit, dat wij met een beetje geluk de be
roemde Engelsen wel konden hebben! Hoe kwa
men we met de kous op de kop thuis en als ik de
plaats noem waar deze wedstrijd werd gespeeld,
krijg ik nog koude rillingen: het was n.l. te Dar
lington, met als uitslag 122 voor Engeland.
Nu kunt U zich misschien ons figuur raden. We
werden met hoongelach ontvangen. Maar we
lieten ons niet ontmoedigen, en ten lange letste
kregen we het getij mee.
Door de grote uitbreiding van de brouwerij kwam
er in de loop der volgende jaren vee! jong per
soneel bij, waaronder vele sportliefhebbers (de
tijden waren met verrassende snelheid veranderd,
sport werd niet meer geschuwd), zodat wij de tijd
rijp achtten, te trachten een voetbalclub, bestaan
de uit personeel, op te richten en wegens gebrek
aan voldoende spelers, in combinatie met andere
Amsterdamse brouwerijen. Wij schreven in bij de
A.K.V.B. en werden direct in de eerste klasse
geplaatst! Mogelijk waren de namen van enkele
prominenten hieraan niet vreemd, want we had
den verschillende goede spelers in onze gelede
ren; om enkelen te noemen: Mars, v. d. Laan,
Wim Volkers (allen Ajax); Jurgens (Gekroonde
Valk) en van onze brouwerij: Weisenborn,
Drechsel en ondergetekende, later aangevuld met
Schreuder (Gekroonde Valk), Melchers (Amstel)
en vele anderen, alsmede genoemde Janssen.
Reeds in de aanvang sloegen wij een goed figuur
en eindigden als no. 2 achter V.V.G.A., daar de
beslissingswedstrijd werd verloren en wel op
het nippertje waaraan de beenbreuk, die Jans
sen in deze wedstrijd opliep, wel niet vreemd zal
zijn geweest. Grote moeilijkheden hadden wij met
het financieren van één en ander. Onze directie
stond nu eenmaal sceptisch tegenover een derge
lijke, voor die tijd, nieuwigheid. De voornaamste
kosten moesten uit eigen middelen bestreden wor
den. 'Terreinhuur, kleedkamers, tenue, schoenen,
enz. Zo werden de tenues en vlaggen thuis door
de dames gemaakt, maar met wat een liefde werd
dit alles ter hand genomen! En zo raak ik als van
zelf terecht bij de aanhef van dit epistel.
U, die al deze moeilijkheden niet hebt gekend,
die in een opgemaakt bed bent gestapt, U schijnt
al deze voordelen niet te waarderen, gezien de
onverschillige houding en het gemak, waarmee
U zich aan een klein beetje plicht onttrekt.
Ja, een plicht, want waar onze directie is voor
gegaan met het financieren van dit alles, rust op
U de plicht te zorgen, dat deze schande het
opheffen van het Zaterdagmiddag-elftal niet
over onze goede brouwerij komt.
Wees een man en meld U bij de bekende mensen,
opdat wij komen, tot het samenstellen van ten
minste één elftal met de nodige reserves voor de
juist aangevangen Zaterdagmiddag-competitie. Ik
reken op U. Afgesproken? Hesterman.
O
