2
AMSTEL-ECHO
IETS OVER MAATSCHAPPELIJK WERK
III
Als ik eens met oudere maatschappelijke werksters
over hun werk van een jaar of twintig geleden
spreek, treft het mij altijd, welk een groot verschil
in opvatting er is tussen toen en nu met betrekking
tot de verhouding tussen maatschappelijke werkster
en ontspanning in bedrijfsverband. Vroeger be
schouwde men het vanzelfsprekend, dat de maat
schappelijke werkster zitting had in de verschillende
besturen van ontspanningsverenigingen en een
groot deel van haar tijd besteedde aan het ontspan
ningswerk. Dit hing samen met de toen geldende
opvatting van de wenselijkheid, dat het bedrijf,
mogelijkheden bood voor een goede besteding van
de vrije tijd. Inderdaad was er toen buiten het be
drijf, vooral in kleine plaatsen, waar geen grote
industrieën gevestigd waren, vaak weinig gelegen
heid om op prettige en goedkope wijze de vrije tijd
door te brengen. De werknemers, die vaak uit
andere plaatsen kwamen en geen familie of ken
nissen in hun nieuwe woonplaats hadden, zochten
vanzelfsprekend ook buiten hun werk eikaars gezel
schap en aanvaardden graag de gastvrijheid van het
bedrijf in de vorm van lokaliteiten of sportvelden.
Namens het bedrijf regelde de maatschappelijke
werkster veelal het ontspanningswerk; zij nam ook
wel het initiatief tot oprichting van clubs of organi
seerde cursussen. Langzamerhand is men echter tot
de overtuiging gekomen, dat de zorg voor ontspan
ning en ontwikkeling beter dóór dan vóór het per
soneel kan geschieden. Van verschillende kanten is
vooral de laatste tijd bezwaar gemaakt tegen een te
sterke uitbouw van ontspanning en ontwikkeling
van bedrijfswege. In ons aan verenigingen zo rijke
land vindt men haast op ieder gebied de mogelijk
heid om zich overeenkomstig eigen godsdienstige of
politieke overtuiging bij anderen aan te sluiten. Het
grote voordeel van een buiten het bedrijf staande
vereniging is, dat men bij wisseling van werkgever
niet, behalve dat men de bekende werkomgeving
voor een onbekende moet verruilen, ook nog de ge
zellige omgang buiten werktijd moet missen. Het
wordt echter anders, als het personeel zelf een ver
eniging opricht, om daar tezamen met degenen, met
wie men de gehele dag werkt, een beperkt deel van
de vrije tijd door te brengen, In zeer vele bedrijven
heeft de practijk bewezen, dat dit ook de onderlinge
verhouding bij het werk ten goede kan komen,
waarbij zowel werknemer als werkgever zijn ge
baat. De rol van de maatschappelijke werkster is
hierbij een geheel andere geworden dan vroeger.
Men zal haar wellicht eens om raad vragen of zij
zal haar bemiddeling verlenen bij een verzoek aan
de directie. Het eigenlijk werk, het besturen van de
verenigingen in een bedrijf geschiedt door het per
soneel zelf. En gezien men nu eenmaal het meeste
plezier beleeft van de dingen waarvoor men zelf de
verantwoordelijkheid draagt, geloof ik wel, dat deze
ontwikkeling toe te juichen is. Vanzelfsprekend zal
een maatschappelijk werkster grote belangstelling
hebben voor de ontspanning en ontwikkeling in het
bedrijf waar zij werkt, omdat zij zich, vaak méér
dan een ander, realiseert van hoeveel belang een
prettige besteding van de vrije tijd is voor de mo
derne mens, van wie in zijn werk zoveel inspanning
wordt gevergd. H.A.B
Men wordt er aan herinnerd, dat Mejuffrouw Bos-
ker uitsluitend voor het personeel te spreken is: elke
Maandag, Woensdag en Vrijdag na 5 uur.
NAJAARSLIED
Ik ken geen schooner kleuren.
Dan die van 't Hollandsch bosch,
In bruinen najaarsdos;
Ik ken geen zoeter geuren,
Dan die uit droge mos,
Uit geelroode eikenbladeren
En varenkruid dat bloeit,
Mij op het koeltje naderen.
Dat met mijn lokken stoeit.
Ik ken geen schooner zangen,
Dan vink en lijster slaakt,
Bij 't morgenlicht ontwaakt,
Eer hen de strikken vangen,
Door al wat zingt gewraakt;
Den wildzang uit de twijgen
Met vochtig rag omstrikt,
Dat, als de dampen stijgen,
Met perels blijft bestikt.
Ik ken geen schooner luchten.
Dan waar de herfst meê praalt,
Als 't zonlicht nederdaalt
En dorpen en gehuchten
In goud en kleuren maalt.
Dan rijzen blanke rotsen
En donk're bergen op.
Begroeid met ruige bosschen,
Verguld aan rand en top.
Dan spelen alle verven
Dooreen met stille pracht.
Tot dat ze, schoon en zacht,
Versmelten en versterven.
En zeggen: „Het wordt nacht!
Weer is een dag vervlogen;
Welhaast een jaargetij;
Een jaar gaat voor Uw oogen,
Gelijk een damp voorbij."
Nicolaas Beets.
OPROEP
Actieve philatelisten gelieven contact te zoeken met
de heren G. van Woudenberg, Hoofdkantoor en
W. A. Smitz, schaftlokaal, beiden te Amsterdam,
voor wat betreft aankoop van nieuw uitgekomen
zegels en eventueel ruilen.
<S>
