Tlakt Ulul fieri....
luekltt mee!
AMSTEL-ECHO
3
©.e autato-cAt man
on^e tyejienümririee'icleti
Eindelijk was dan de lang verwachte dag aan
gebroken, waarnaar door iedere gepensionneerde
reikhalzend was uitgekeken. Na 's morgens om
ongeveer half negen in de Raadskelder groeps
gewijze te zijn ingedeeld en van een anjer te zijn
voorzien, sprak onze Directeur Jhr. Six van Hille-
gom enige hartelijke welkomstwoorden en wenste
de gepensionneerden een prettige dag toe. Ge
lukkig werkte het weer zeer goed mede, waardoor
bij voorbaat al een succesvolle dag verzekerd
was. Het weerzien van de vele oud-gedienden
was zeer hartelijk en oude herinneringen werden
over en weer opgehaald. Om 9 uur vertrokken
dan de 5 grote autobussen, nagewuifd door de
vele employé s, die voor dit moment even hun
dagelijks werk in de steek hadden gelaten. Iedere
bus was rijkelijk voorzien van de nodige versna
peringen, waarbij voor de dames het bekende
snoepje en voor de heren het op zo n tocht onont
beerlijke rokertje niet ontbrak.
De tocht ging via het Gooi, Soest en Amersfoort
naar de prachtige bloemententoonstelling in Apel
doorn. Er viel onderweg veel van het natuur
schoon te genieten, maar of er veel van gemerkt
is betwijfelen we, omdat men elkaar zoveel had
te vertellen. Zo kwam dan na een schitterende
tocht de Julianatoren te Apeldoorn in zicht, waar
uitstappen geblazen'' werd. Dat was ongeveer
om half twaalf en dus tijd voor een kop koffie
met gebak en ondertussen werd door deZe of gene
het een of ander voorgedragen. De stemming zat
er dus wel in, hetgeen ook tijdens de rit overdui
delijk was gebleken, omdat het gezang niet van
de lucht was. Vooral het door de heer v. d. Duin
gezongen Amstellied, waarbij de overigen voor
een krachtig refrein zorgden, viel zeer in de
smaak; ook de komische voordrachten van de
heer Frangoise hadden veel succes.
Hierna bezochten we de bloemententoonstelling
en na de controle te zijn gepasseerd werden we
onthaald op een warme lunch, die buitengewoon
in de smaak viel. Tijdens deze lunch ontbrak het
ook niet aan de nodige kwinkslagen en het lied
„Wie heeft de suiker(?) in de erwtensoep ge
daan? was wel zeer populair. De tentoonstelling
op zichzelf was al de moeite van zo'n tocht over
waard. Vooral de aanleg van het park met de
geweldige aanblik was onvergetelijk. Jammer ge
noeg was de tijd. die aan de tentoonstelling zélf
besteed kon worden, niet te lang en hadden we
hier gaarne nog wat langer vertoefd. Inmiddels
was Mej. Bosker met enige oudjes, die niet zo
goed ter been waren, in het restaurant achter
gebleven. Op het afgesproken uur zorgde ieder
er voor weer bij zijn bus aanwezig te zijn, nadat
een ieder, die dit wilde, aan de uitgang van de
tentoonstelling in de gelegenheid werd gesteld,
zijn of haar handtekening te plaatsen in een der
grote boeken, die H.M. de Koningin als felicitatie-
register zou worden aangeboden bij Haar 50-jarig
Regeringsjubileum Nadat er enige foto's waren
gemaakt, ving de terugtocht aan, die dit keer over
een andere route, n.l. Ede, Scherpenzeel, Wou
denberg en Amersfoort ging.
Om half acht arriveerde het grote gezelschap bij
de Gooise Boer in Bussum, waar nog een kop
thee of een biertje werd gedronken om dan als
laatste deel van de zo prachtige dag, de reis naar
huis aan te vangen. In Amsterdam werden onze
gepensionneerden zoveel mogelijk in de buurt van
hun huis afgezet en zo behoorde deze voor ons
zo onvergetelijke dag weer tot het verleden.
Het is dan ook op nadrukkelijk verzoek van de
gepensionneerden, dat wij vanaf deze plaats nog
maals de Directie van de Amstel Brouwerij N.V.
hartelijk dank zeggen voor deze bijzonder mooie
geste, alsmede de dank aan hen die zoveel voor
bereidend werk hebben verricht om deze dag vol
komen geslaagd te doen heten.
De Fabriekskern.
WIST U DAT
Er bestonden tot voor kort in Finland zoveel com
missies van onderzoek, dat er een nieuwe com
missie van onderzoek is ingesteld om te onder
zoeken waarvoor ze allemaal dienden. Deze com
missie heeft nu rapport uitgebracht en beveelt aan
al de bestaande commissies te ontbinden. Een
voorbeeld, dat andere landen goed zouden doen
te volgen. Of ze zelf ook ontbonden moest wor
den, vertellen de Finse bladen niet.
TWO IS COMPANY, THREE IS NONE
Van bovenstaande stelling ging de Hoge Raad
der Nederlanden uit, toen hij op 9 Maart 1948
besliste, dat als drie wielrijders naast elkaar blij
ven rijden, zij er alle drie gloeiend bij zijn wanneer
een agent opduikt en een „bonnetje" schrijft. Tot
dusver verkeerden twee van dit gezelschap in de
zalige overtuiging, dat alleen de meest links rij
dende ,,hing". Men zij gewaarschuwd.
<5>
